Rzeźby te staną się elementem przyszłej stałej ekspozycji w Muzeum KUL – w części poświęconej sztuce religijnej okresu baroku i rokoka.
Dzięki podjętym działaniom możliwe będzie w przyszłości stworzenie narracji, która stanie się bazą w nauczaniu o rozwoju plastyki okresu nowożytnego – upowszechni na dużą skalę wiedzę o artystycznej spuściźnie terenów obecnej Lubelszczyzny i pozwoli wpisać ją w szerszy kontekst sztuki środkowoeuropejskiej, a także elementem edukacji dla studentów, księży i opiekunów zabytków w zakresie ich ochrony i konserwacji.