Wystawa „Odzyskany blask. Barokowe rzeźby ołtarzowe ze zbiorów Muzeum KUL, odsłona trzecia”

Celem zadania była konserwacja osiemnastu nowożytnych rzeźb ołtarzowych w drewnie ze zbiorów Muzeum KUL, które z uwagi na wartości artystyczne, estetyczne i historyczne stanowią kluczowy element przyszłej stałej ekspozycji Muzeum KUL (w części poświęconej sztuce religijnej). Wybór podyktowany był wysoką klasą artystyczną zabytków, a równocześnie ich bardzo złym stanem zachowania, obligującym do pilnej interwencji konserwatorskiej. Jest to ostatnia partia barokowych rzeźb ołtarzowych, która została poddana konserwacji dzięki dotacji ministerialnej.

Do tegorocznej konserwacji wytypowane zostały z zakresu nowożytnej sztuki polskiej kolejne dzieła znakomitego rzeźbiarza terenów obecnej Lubelszczyzny – Sebastiana Zeisla i jego warsztatu – tj.: trzy anioły z górnych partii ołtarza oraz dwie uskrzydlone główki anielskie. Niezwykle ważna z perspektywy przyszłej stałej ekspozycji jest też prezentacja mniejszych elementów snycerki ołtarzowej, powstałych głównie w warsztatach puławskich (XVIII w.), m.in. Jana Eliasza Hoffmana (uskrzydlona główka anielska), Jana Ferdynanda Kargiera (para puttów, trzy uskrzydlone główki anielskie) i nieokreślonych twórców (anioł, dwie uskrzydlone główki anielskie). Nieco inne oblicze sztuki późnego baroku reprezentuje wyróżniające się wysoką klasą putto z bliżej nieokreślonej pracowni oraz para aniołów. Ponadto ważnym zabytkiem z zakresu nowożytnej sztuki śląskiej jest wysokiej klasy, ponadnaturalnej wielkości, rzeźba Chrystusa z kościoła św. Wawrzyńca w Krzeszówku, pochodząca prawdopodobnie z XVII-wiecznego wyposażenia gotyckiego kościoła opackiego w Krzeszowie lub jednej z kaplic tamtejszej Drogi Krzyżowej – dzieło uznanego rzeźbiarza Georga Schrötera.

Podjęte działania umożliwią w przyszłości stworzenie narracji, która stanie się bazą w nauczaniu o rozwoju plastyki okresu nowożytnego (upowszechnianie na dużą skalę wiedzy o artystycznej spuściźnie terenów obecnej Lubelszczyzny w szerszym kontekście sztuki środkowoeuropejskiej), a także elementem edukacji studentów, księży i opiekunów zabytków w zakresie ich ochrony i konserwacji.