Zespół plastyki nowożytnej w Muzeum KUL tworzą obecnie 53 rzeźby. Atutem kolekcji jest jej wysoka klasa artystyczna. Wśród wytypowanych w tym roku do konserwacji kilkunastu obiektów na szczególną uwagę zasługują rzeźby ołtarzowe dłuta Georga Schrötera, Sebastiana Zeisla oraz Jana Ferdynanda Kargiera. W przyszłości rzeźby prezentowane będą w jednej przestrzeni ekspozycyjnej. Takie zestawienie pozwoli przeprowadzać w sposób pełniejszy analizy porównawcze pomiędzy różnymi przedstawicielami puławskiego środowiska rzeźbiarskiego na tle sztuki środkowoeuropejskiej. Warto wspomnieć, że w I i II etapie zadania odrestaurowano dwa duże zespoły rzeźb – pięciu apostołów dłuta wspomnianego wyżej Sebastiana Zeisla oraz sześciu dużych figur dłuta Jana Eliasza Hoffmana (około 1690-1751), a także pojedyncze przykłady śląskiej plastyki ołtarzowej oraz dzieła bliżej nieokreślonych pracowni.
Krzeszów, lata 70. XVII w.; rzeźba przyścienna, od tyłu wydrążona; drewno, zaprawa kredowo-klejowa, warstwy malarskie; wys. 193 cm; dar Kurii Metropolitalnej Wrocławskiej z 1956 r.; nr inw. MU KUL III-353
W Muzeum KUL mamy do czynienia z wysokiej klasy, często wybitnymi przykładami nowożytnej rzeźby środkowoeuropejskiej i polskiej, które do dziś noszą ślady uszkodzeń powstałych na skutek niewłaściwego przechowywania w czasie II wojny światowej i zaraz po jej zakończeniu. Od 1956 r. pozostają pod opieką KUL i wykorzystywane są w nauczaniu historii sztuki. Ich reprezentatywny charakter predestynuje je jednak do eksponowania na wystawie stałej w Muzeum KUL, która wedle aktualnych prognoz otworzona zostanie w 2022 r. Rzeźby stanowić będą część wieloaspektowej prezentacji muzealnej, z uwzględnieniem ich wojennych losów (podstawa do opowiedzenia historii o grabieżczej polityce okupanta).
Pełna lista przyznanych dotacji.