Do 31 marca 2021 roku w Muzeum Regionalnym w Jaworze będzie można zobaczyć kilkadziesiąt prac wybitnych artystów na wystawie „Barwy polskości. Malarstwo XIX i XX wieku z kolekcji Muzeum KUL„. Prezentowane będą dzieła najbardziej wyrazistych twórców Młodej Polski i nie tylko. Na ekspozycji znajdą się prace autorstwa m.in: Piotra Michałowskiego, Jacka Malczewskiego, Jana Matejki, Józefa Chełmońskiego, Józefa Mehoffera, Leona Wyczółkowskiego oraz Józefa Pankiewicza.
„Epitafium to (zapewne tylko jego fragment, prawdopodobnie zwieńczenie) jest pamiątką po Sebaldzie von Uthmann und Rathen (zm. 1630), absolwencie Uniwersytetu w Lipsku (1580) i właścicielu majątków ziemskich w Psarach (Hünern, powiat trzebnicki) i w Karczycach (Kertschütz, powiat średzki) i jego poślubionej przed 1600 r. żony Rosiny z domu Oelhafen von Schöllenbach (*1581-†1613), pochodzącej z patrycjuszowskiego rodu wywodzącego się ze Szwajcarii i osiadłego w Norymbergii. Co się tyczy autorstwa tegoż dzieła – to niewątpliwie robota wrocławska (i to ucznia Gerharda Hendrika z Amsterdamu), autorem jest zapewne ten sam twórca, który wykonał np. obramienie epitafium kanonika wrocławskiego Christophora Gellhorna von Hilbersdorf und Alt Grotkau († 14.04. 1624) ze sceną „Zmartwychwstania Chrystusa”, obiektu pochodzącego z kościoła katedralnego św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu, a jeszcze bardziej ambon w kościołach w Bolkowie z 1619 r. i Sobótce z ok. 1625 r., być może nawet Totenschildu Stenzla Eichheusera von Leonhartwitz z 1643 r. z kościoła św. Elżbiety we Wrocławiu”.
Epitafium na stałej wystawie w Galerii Śląskiej Sztuki Sakralnej w Muzeum Śląskim w Katowicach.
„Wzrok biegnie po wydarzeniach, twarzach, fakturach i tym wszystkim, co ujawnia światło. Dramaturgia dostrzeżonego obrazu niesie w sobie coś, co każe się zatrzymać, utrwalić. Spotykamy się z tajemnicą, do której pragniemy zajrzeć, dotknąć, zbliżyć się do niej, a może i poznać. Nosimy w sobie takie potrzeby poznania tego, co w nas i wokół nas. Czas potęguje to wezwanie i każe odważnie zanurzyć się w ten mrok będący częścią naszego niepokoju. Wędrując różnymi drogami, najczęściej z teatrem spotykam znaki, które prowadzą na ścieżki, których zwieńczenie bardziej przeczuwam niż jestem pewien. Zobaczony obraz nie potrzebuje deformacji, stylizacji czy udziwnienia. Nosi w sobie prawdę, której pragnienie dostrzeżenia jest sensem tworzenia”. Leszek Mądzik, twórca Sceny Plastycznej KUL
fot. Archiwum Sceny Plastycznej KUL
Z okazji Jubileuszu 50-lecia Sceny Plastycznej KUL w Muzeum KUL prezentujemy wystawę scenografii tego wyjątkowego teatru. W niezwykłej aranżacji, która podkreśla rolę światła oraz jego przeciwieństwa – mroku, zobaczymy rekwizyty ze spektakli takich jak: „Antygona”, „Blask”, „Ikar”, „Kir”, „Przejście”, „Szczelina”, „Wędrowanie”, „Wilgoć”, „Wrota”, „Tchnienie”, „Zielnik”. Wejdziemy w świat symbolu, wyobraźni, niedopowiedzeń…
Scena Plastyczna KUL – jak pisze Irena Sławińska – „to zjawisko tak odrębne i jedyne na mapie współczesnej kultury polskiej, że wymyka się wszelkiej próbie zaszeregowania i nie daje się przygwoździć mianem gatunkowym. Czy to w ogóle teatr?”
Prof. Leszek Mądzik związany jest z KUL-em od ponad pół wieku. To właśnie dzięki niezwykłej atmosferze wolności panującej na uniwersytecie powstało tu ponad 20 autorskich przedstawień, składających się na wyjątkowe zjawisko „teatru bez słów”. Głównymi środkami wypowiedzi profesora, który jest reżyserem i scenografem wszystkich spektakli Sceny, są przestrzeń i światło, nieliczne postacie oraz przedmioty zanurzone w głębię i mrok nieskończoności scenicznej. W swojej twórczości prof. Mądzik dotyka duchowej tajemnicy człowieka, próby zbliżania się do sacrum.
Program Jubileuszu Sceny Plastycznej KUL dostępny TUTAJ.
Obecnie zbiory Muzeum KUL obejmują ponad 2 tysiące obiektów: dokumentów, pamiątek historycznych, zabytków archeologicznych oraz dzieł sztuki. Z racji braku odpowiednich przestrzeni wystawienniczych w KUL zdecydowano się wytypować grupę blisko 200 najcenniejszych muzealiów do eksponowania na wystawach przygotowywanych we współpracy z innymi podmiotami. Część z pozostałych, które zostały w muzealnych magazynach głównie ze względu na zbyt duże rozmiary, teraz można oglądać na nowej wystawie Muzeum KUL – Ars e cella. W oczekiwaniu na nowe Muzeum. W dużej części są to nadnaturalnej wielkości nowożytne rzeźby ołtarzowe przekazane do zbiorów muzealnych KUL w 1956 r. z Centralnej Składnicy Muzealnej Ministerstwa Kultury i Sztuki w Kozłówce. Ekspozycję uzupełnia malarstwo religijne i rodzajowe.
Drewniana płaskorzeźba wykonana na wzór obrazu Aleksandra Lessera – „Obrona Trembowli”.
13 lipca br. zbiory Muzeum KUL wzbogaciły się o drewnianą płaskorzeźbę przekazaną przez Wydział Nauk Ścisłych i Nauk o Zdrowiu Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II za zgodą Dziekana tegoż Wydziału, ks. dr. hab. Jacka Łapińskiego, prof. KUL.
Drewniana płaskorzeźba wykonana została na wzór obrazu Aleksandra Lessera – „Obrona Trembowli”. Oryginał znajduje się w Muzeum Diecezjalnym w Sandomierzu.
Kielich z pokrywką i herbem hrabiów Schaffgotschów, Śląsk, Szklarska Poręba, Huta szkła Josephine hrabiów Schaffgotsch, koniec XIX w.; szkło bezbarwne, dmuchane w formie, szlifowane, rytowane; własność: Muzeum KUL. Fot. archiwum Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze.
Niektóre dzieła z naszych zbiorów pokazywane są obecnie w innych polskich muzeach. Cenny przyklad wyrobu ze szkła, jakim jest puchar z herbem hrabiów Schaffgotschów, prezentowany jest aktualnie w Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górzena wystawie stałej Szkła Artystycznego.
Niezmiernie miło nam poinformować, że w dniu 6 lipca 2020 r. otrzymaliśmy akwarelowy wizerunek Jana Nepomucena Gniewosza autorstwa Franciszka Kostrzewskiego (1826-1911). Obraz pradziadka ofiarował Jacek Antoni Szczęk. To już drugi portrecik tego znanego przemysłowca, publicysty i kolekcjonera obrazów malarzy polskich w zbiorach Muzeum KUL. Rok temu portret Gniewosza pędzla Seweryna Bieszczada otrzymaliśmy w darze od Ewy Czarnockiej-Januszkowskiej, siostry obecnego darczyńcy.
Już tylko kilka dni pozostało do zakończenia wystawy prezentującej wybrane przykłady sztuki współczesnej z kolekcji Krzysztofa Musiała. 8 lipca 2020 r. to ostatni dzień, by móc zobaczyć prace tak znanych artystów jak: Mirosław Bałka, Tadeusz Brzozowski, Wojciech Fangor, Maria Jarema, Łukasz Korolkiewicz, Jan Lebenstein, Artur Nacht-Samborski, Jerzy Nowosielski, Jacek Sempoliński, Henryk Stażewski, Władysław Strzemiński, Alina Szapocznikow, Leon Tarasewicz, Jan Tarasin, Ryszard Winiarski, Andrzej Wróblewski i in.
Serdecznie zapraszamy!
„Kolekcja Mistrzów Krzysztofa Musiała. Przeciwne kierunki” Fot. Tomasz Koryszko/KUL
Zaczynamy właśnie kolejny etap konserwacji nowożytnych rzeźb ołtarzowych z naszych zbiorów. Tym razem wytypowanych zostało osiem obiektów, w tym bardzo zniszczone figury św. Jana Nepomucena i św. Jadwigi Śląskiej. Pod kątem artystycznym szczególnie cenne są rzeźby: Putta z pracowni Sebastiana Zeisla oraz Koronacji Najświętszej Maryi Panny z kaplicy w Jaworku łączonej z pracownią międzyleską tworzącą na zlecenia hrabiego Althana.
przed konserwacją
w trakcie konserwacji
Pracownia międzyleska, Koronacja Najświętszej Maryi Panny z Jaworka, 1. ćw. XVIII w., rzeźba przyścienna, od tyłu wydrążona drewno, zaprawa kredowo-klejowa, warstwy malarskie, złocenia, wys. 93 cm, dar Kurii Metropolitalnej Wrocławskiej z 1956 r., nr inw. MU KUL III-326w trakcie konserwacji