1 lutego br. decyzją Rządu RP zostały ponownie otwarte muzea. Przerwa w udostępnianiu zbiorów muzealnych trwała prawie trzy miesiące. W tym czasie aktywność instytucji kultury przeniosła się do sieci. Odbywały się niezliczone ilości oprowadzań i wykładów on-line, rozwijano wirtualne katalogi zbiorów. Przekonaliśmy się jednak, że aktywność w Internecie nie zastąpi prawdziwego kontaktu z muzealiami. Cieszymy się, że możecie Państwo na powrót realnie uczestniczyć w naszej ofercie kulturalnej, a jest ona bogata.
Pragniemy poinformować, że od 1 lutego 2021 roku Muzeum Tkactwa w Kamiennej Górze zostało ponownie otwarte dla zwiedzających. Obecnie prezentowana jest tam wystawa ze zbiorów Muzeum KUL – Kierunek Sztuka. Malarstwo europejskie XVI-XIX w.
Muzeum czynne od poniedziałku do piątku w godz.: 13.00-16.00
„Wzrok biegnie po wydarzeniach, twarzach, fakturach i tym wszystkim, co ujawnia światło. Dramaturgia dostrzeżonego obrazu niesie w sobie coś, co każe się zatrzymać, utrwalić. Spotykamy się z tajemnicą, do której pragniemy zajrzeć, dotknąć, zbliżyć się do niej, a może i poznać. Nosimy w sobie takie potrzeby poznania tego, co w nas i wokół nas. Czas potęguje to wezwanie i każe odważnie zanurzyć się w ten mrok będący częścią naszego niepokoju. Wędrując różnymi drogami, najczęściej z teatrem spotykam znaki, które prowadzą na ścieżki, których zwieńczenie bardziej przeczuwam niż jestem pewien. Zobaczony obraz nie potrzebuje deformacji, stylizacji czy udziwnienia. Nosi w sobie prawdę, której pragnienie dostrzeżenia jest sensem tworzenia”.
Z głębokim smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci dr. hab. Kazimierza Kuczmana (9.02.1947-29.01.2021), wspaniałego historyka sztuki, recenzenta wielu naszych publikacji, członka rady konsultacyjnej Muzeum KUL, a tym samym wielkiego przyjaciela naszego muzeum.
Dr hab. Kazimierz Kuczman, prof. UPJPII, był wybitnym specjalistą w zakresie nowożytnego malarstwa polskiego, autorem licznych publikacji naukowych i popularnonaukowych, redaktorem i współredaktorem kilkunastu książek.
Biografię i wybitne osiągnięcia profesora można m.in. prześledzić TUTAJ.
Złota Katarzyna z Katternecke z warsztatu Jacoba Beinharta, 1509 r. Stan po konserwacji i restauracji. Fot. Paweł Gąsior/ASP w Krakowie
Miło nam poinformować, że pani mgr Aleksandra Jagiełka z Wydziału Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP w Krakowie otrzymała wyróżnienie w konkursie na NAJLEPSZY DYPLOM Z KIERUNKU KONSERWACJA I RESTAURACJA DZIEŁ SZTUKI (2018/2019 i 2019/2020).
Przedmiotem jej działań była konserwacja pochodzącej ze zbiorów Muzeum KUL XVI-wiecznej rzeźby drewnianej polichromowanej tzw. Złotej Katarzyny z Katternecke, przypisywanej warsztatowi Jacoba Beinharta. (Promotor mgr Barbara Budziaszek) Serdecznie gratulujemy!
Do 31 marca 2021 roku w Muzeum Regionalnym w Jaworze będzie można zobaczyć kilkadziesiąt prac wybitnych artystów na wystawie “Barwy polskości. Malarstwo XIX i XX wieku z kolekcji Muzeum KUL“. Prezentowane będą dzieła najbardziej wyrazistych twórców Młodej Polski i nie tylko. Na ekspozycji znajdą się prace autorstwa m.in: Piotra Michałowskiego, Jacka Malczewskiego, Jana Matejki, Józefa Chełmońskiego, Józefa Mehoffera, Leona Wyczółkowskiego oraz Józefa Pankiewicza.
“Epitafium to (zapewne tylko jego fragment, prawdopodobnie zwieńczenie) jest pamiątką po Sebaldzie von Uthmann und Rathen (zm. 1630), absolwencie Uniwersytetu w Lipsku (1580) i właścicielu majątków ziemskich w Psarach (Hünern, powiat trzebnicki) i w Karczycach (Kertschütz, powiat średzki) i jego poślubionej przed 1600 r. żony Rosiny z domu Oelhafen von Schöllenbach (*1581-†1613), pochodzącej z patrycjuszowskiego rodu wywodzącego się ze Szwajcarii i osiadłego w Norymbergii. Co się tyczy autorstwa tegoż dzieła – to niewątpliwie robota wrocławska (i to ucznia Gerharda Hendrika z Amsterdamu), autorem jest zapewne ten sam twórca, który wykonał np. obramienie epitafium kanonika wrocławskiego Christophora Gellhorna von Hilbersdorf und Alt Grotkau († 14.04. 1624) ze sceną „Zmartwychwstania Chrystusa”, obiektu pochodzącego z kościoła katedralnego św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu, a jeszcze bardziej ambon w kościołach w Bolkowie z 1619 r. i Sobótce z ok. 1625 r., być może nawet Totenschildu Stenzla Eichheusera von Leonhartwitz z 1643 r. z kościoła św. Elżbiety we Wrocławiu”.
Epitafium na stałej wystawie w Galerii Śląskiej Sztuki Sakralnej w Muzeum Śląskim w Katowicach.
„Wzrok biegnie po wydarzeniach, twarzach, fakturach i tym wszystkim, co ujawnia światło. Dramaturgia dostrzeżonego obrazu niesie w sobie coś, co każe się zatrzymać, utrwalić. Spotykamy się z tajemnicą, do której pragniemy zajrzeć, dotknąć, zbliżyć się do niej, a może i poznać. Nosimy w sobie takie potrzeby poznania tego, co w nas i wokół nas. Czas potęguje to wezwanie i każe odważnie zanurzyć się w ten mrok będący częścią naszego niepokoju. Wędrując różnymi drogami, najczęściej z teatrem spotykam znaki, które prowadzą na ścieżki, których zwieńczenie bardziej przeczuwam niż jestem pewien. Zobaczony obraz nie potrzebuje deformacji, stylizacji czy udziwnienia. Nosi w sobie prawdę, której pragnienie dostrzeżenia jest sensem tworzenia”. Leszek Mądzik, twórca Sceny Plastycznej KUL
fot. Archiwum Sceny Plastycznej KUL
Z okazji Jubileuszu 50-lecia Sceny Plastycznej KUL w Muzeum KUL prezentujemy wystawę scenografii tego wyjątkowego teatru. W niezwykłej aranżacji, która podkreśla rolę światła oraz jego przeciwieństwa – mroku, zobaczymy rekwizyty ze spektakli takich jak: “Antygona”, “Blask”, “Ikar”, “Kir”, “Przejście”, “Szczelina”, “Wędrowanie”, “Wilgoć”, “Wrota”, “Tchnienie”, “Zielnik”. Wejdziemy w świat symbolu, wyobraźni, niedopowiedzeń…
Scena Plastyczna KUL – jak pisze Irena Sławińska – „to zjawisko tak odrębne i jedyne na mapie współczesnej kultury polskiej, że wymyka się wszelkiej próbie zaszeregowania i nie daje się przygwoździć mianem gatunkowym. Czy to w ogóle teatr?”
Prof. Leszek Mądzik związany jest z KUL-em od ponad pół wieku. To właśnie dzięki niezwykłej atmosferze wolności panującej na uniwersytecie powstało tu ponad 20 autorskich przedstawień, składających się na wyjątkowe zjawisko „teatru bez słów”. Głównymi środkami wypowiedzi profesora, który jest reżyserem i scenografem wszystkich spektakli Sceny, są przestrzeń i światło, nieliczne postacie oraz przedmioty zanurzone w głębię i mrok nieskończoności scenicznej. W swojej twórczości prof. Mądzik dotyka duchowej tajemnicy człowieka, próby zbliżania się do sacrum.
Program Jubileuszu Sceny Plastycznej KUL dostępny TUTAJ.
