Trzon prezentacji stanowią pełnoplastyczne barokowe rzeźby sakralne, które tworzą dziś jedną z największych i równocześnie najwartościowszych kolekcji nowożytnej plastyki ołtarzowej w Polsce. Większość z prezentowanych na wystawie figur powstała w puławskich pracowniach Johanna Eliasa Hoffmanna (około 1690-1751) i jego kontynuatorów – Sebastiana Zeisla (czynny 1745 – około 1780) oraz Johanna Ferdinanda Kargiera (czynny około 1743-1785). Do KUL przekazane zostały 23 października 1956 r. za zgodą Centralnego Zarządu Muzeów i Ochrony Zbiorów przy Ministerstwie Kultury i Sztuk. Trudno dziś jednoznacznie wskazać, co zaważyło na decyzji władz komunistycznych – być może katastrofalny stan rzeźb, mocno sponiewieranych w czasie wojny przez Niemców.
Warto zwrócić uwagę także na dzieła rzeźbiarzy Georga Schrötera (1650-1717) i o pokolenie młodszego Antona Dorazila (około 1695-1759), powstałe w kręgu mecenatu krzeszowskich cystersów. W przypadku nadnaturalnej wielkości figury unoszącego się Chrystusa dłuta pierwszego z przytoczonych tu artystów mamy wedle wszelkiego prawdopodobieństwa do czynienia z elementem rzeźbiarskiego wystroju jednej z kaplic Drogi Krzyżowej w Krzeszowie. Owe rzeźby pochodzą z daru Kurii Metropolitalnej Wrocławskiej, przekazane do KUL w 1956 r.
Ciekawym uzupełnieniem wystawy jest niewielki, acz ciekawy zbiór nowożytnego malarstwa. Miejsce szczególne zajmuje w nim obraz Pokłon pasterzy namalowany najprawdopodobniej w kręgu włoskiego malarza Giorgia Gandiniego del Grano (kon. XV w. – 1538) podług kompozycji genialnego Antonia Allegriego da Correggio. Mocno zniszczone dzieło poddane zostało w ostatnich latach bardzo złożonym pracom konserwatorskim.